Van de SilkRoad naar de Pamir Highway
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen en Erik
04 Juni 2017 | Tajikistan, Doesjanbe
Op onze laatste avond in Tashkent zijn we heerlijk uit eten geweest. Als we terugkomen in het hotel is er goed nieuws. De fixers kunnen ons aan 70 liter diesel helpen a 4.000 Som. Het lijkt er op dat ons reisplan richting de Fergana Valley door kan gaan. Erik is druk bezig met de verdere afstemming. Er moet natuurlijk nog een paar keer heen en weer gebeld worden. Uiteindelijk blijkt het om 60 liter a 4.500 Som te gaan. Maar omdat dat nog steeds maar 0,50 eurocent is, winden we ons hier maar niet al te veel over op. Ik trek in middels groen en geel weg en besluit alvast maar naar onze kamer te gaan en het jerrycan werk aan de mannen over te laten. Het heerlijke eten is me iets minder goed gevallen en die nacht breng ik meer tijd op de badkamer door dan in bed. Ik tel m’n zegeningen dat we een luxe hotelkamer met eigen badkamer hebben en niet in de camper slapen.
Wonder boven wonder voel ik me die ochtend goed genoeg om de auto in te stappen en rijden we naar Fergana. We besluiten eind van de dag aan te kloppen bij Hotel 777 wat in de Lonely Planet als iets omschreven wordt wat het meest in de buurt komt van een Club Med hotel. Nu zijn wij nog nooit bij Club Med hotel geweest maar de enige vergelijking die ik kon vinden, was dat er een zwembad was. En daar was het ons nu net om te doen. Voor een paar USD mogen we op de parking overnachten en lekker zwemmen. Als we die ochtend zelf in de camper ontbeten hebben, vertelt de manager ons dat we ook wel hadden kunnen ontbijten. Maar aangezien ik net weer een beetje de oude ben, lijkt een dubbel ontbijt ons iets te veel van het goede en slaan we dat aanbod af.
Nu we al een paar weken over de zijderoute aan het rijden zijn, kon een bezoek aan een zijdefabriek natuurlijk niet ontbreken. We moeten toch een beeld krijgen bij wat er toentertijd allemaal over de zijderoute heen ging. In Margillon staat een van de oudste fabrieken waar nog handmatig gewerkt wordt. Het proces is echt apart; de zijderupsen maken coconnen. Die worden gekookt zodat de draden losraken. 1 cocon levert 2 a 3 kilometer zijdendraad op. Die moet dan weer op een spoel. En dat moet dan weer geverfd en geweven worden. Al met al een is de fabriek een dorp op zich waar de medewerkers bijzonder eentonig en zwaar lichamelijk werk verrichten. En hier maar een paar USD per dag mee verdienen.
De grensovergang die we later die dag nemen is gesloten voor locals. En zoveel buitenlanders zijn er niet in deze oosthoek van Oezbekistan dus we hoeven nergens te wachten en hoppen van het ene loketje naar het andere kantoortje. En anderhalf uur later staan we in Tajikistan. Omdat alles zo vlot gaat, rijden we door naar Khujand, de 2e stad van het land aan de Syr-Darya.
Hier trekken we binnen no-time met onze visa kaart geld uit de muur. Vreemde gewaarwording is het dat als je al een maand lang je kaarten niet meer gebruikt hebt, je even heel goed over je pincode moet nadenken. Nog gekker is het om daarna bij een tankstation diesel te kunnen tanken met een slang die uit een automaat komt en ook dit met je creditcard af te kunnen rekenen. We komen weer terug in de normale wereld lijkt het wel.
Maar ook een wondere wereld. De dag van ons vertrek (iets later dan gepland omdat ook Erik ziek, zwak en misselijk is geweest), staat in het teken van een bezoekje van de president. Overal is versiering, muziek, bewaking en eettentjes en zijn schoolkinderen opgedoft en uitgelaten. Met een vogelkooi betreden ze het park, waarnaast wij aan het kamperen zijn, en nemen ze plaats in de honderden stoeltjes die staan opgesteld. Ik stel me zo voor dat dit er voor ons net zo bijzonder uit zag als voor de gemiddelde toerist die onverwacht met Koningsdag in Amsterdam terechtkomt. Maar het bekijken is één, er weg komen is twee. De hele stad is extra beveiligd en voor de helft afgezet. Na wat rondrijden en tegen blokkades aan rijden, vinden we toch ergens een gaatje waar we door heen kunnen piepen.
Met het vertrek uit Khujand, laten we ook Alexander de Grote achter ons. Onderweg zijn we diverse plaatsen, kastelen, en ruïnes tegen gekomen waar hij vanuit Macedonie - 300 jaar voor Christus - naar toe is getrokken. Het overbruggen van die afstand en het ondertussen ook nog voeren van veldslagen in die tijd, klinkt mij echt als wonderbaarlijk.
We rijden via prachtige wegen naar de Fann Mountains. Hoe steiler de weg wordt, hoe mooier het uitzicht. Als ook het asfalt verdwenen is en het Iskanderkul meer zichtbaar wordt, is het perfecte plaatje compleet. Steile hellingen bedekt met sneeuw, een knalblauwe lucht en turquoise water zijn de ingrediënten voor een fantastische bushcamp plek. We weten een plaatsje te vinden tussen de helicopter stip en het buitenhuis van de president. Omdat het meer op 2200 meter hoogte ligt koelt het ook ineens lekker af. We besluiten zelfs een kampvuurtje te maken en het dekbed weer eens tevoorschijn te halen.
Inmiddels zijn we aangekomen in Dushanbe. En zijn we ons aan het voorbereiden op de Pamir Highway. Een snelweg (?) die ons langs bergtoppen van 7.500 meter gaat brengen. We doen de was, vullen onze voorraden aan, verzorgen onszelf extra goed, bezoeken wat restaurantjes, gaan morgen nog even met Memphis bij een mechanic langs voor een algehele preventieve check-up en doen research naar de stand van de weg en de actuele veiligheidssituatie. Voor zover dat mogelijk is om over dat laatste betrouwbare informatie over te krijgen. Voor wat betreft de weg naar de Pamirs was er de keuze tussen de noordelijke en de zuidelijke route. En die keuze is afgelopen week voor ons gemaakt doordat de brug op de noordelijke route is weggeslagen. En verder is er de komende dagen geen keuzestress want er zijn geen noemenswaardige plaatsen te bezoeken, koken zullen we zelf doen, kamperen doen we in het wild en verder wordt het 100% genieten van de Wakhanvallei op de grens met Afghanistan en in de uitlopers van de Himalaya.
Wonder boven wonder voel ik me die ochtend goed genoeg om de auto in te stappen en rijden we naar Fergana. We besluiten eind van de dag aan te kloppen bij Hotel 777 wat in de Lonely Planet als iets omschreven wordt wat het meest in de buurt komt van een Club Med hotel. Nu zijn wij nog nooit bij Club Med hotel geweest maar de enige vergelijking die ik kon vinden, was dat er een zwembad was. En daar was het ons nu net om te doen. Voor een paar USD mogen we op de parking overnachten en lekker zwemmen. Als we die ochtend zelf in de camper ontbeten hebben, vertelt de manager ons dat we ook wel hadden kunnen ontbijten. Maar aangezien ik net weer een beetje de oude ben, lijkt een dubbel ontbijt ons iets te veel van het goede en slaan we dat aanbod af.
Nu we al een paar weken over de zijderoute aan het rijden zijn, kon een bezoek aan een zijdefabriek natuurlijk niet ontbreken. We moeten toch een beeld krijgen bij wat er toentertijd allemaal over de zijderoute heen ging. In Margillon staat een van de oudste fabrieken waar nog handmatig gewerkt wordt. Het proces is echt apart; de zijderupsen maken coconnen. Die worden gekookt zodat de draden losraken. 1 cocon levert 2 a 3 kilometer zijdendraad op. Die moet dan weer op een spoel. En dat moet dan weer geverfd en geweven worden. Al met al een is de fabriek een dorp op zich waar de medewerkers bijzonder eentonig en zwaar lichamelijk werk verrichten. En hier maar een paar USD per dag mee verdienen.
De grensovergang die we later die dag nemen is gesloten voor locals. En zoveel buitenlanders zijn er niet in deze oosthoek van Oezbekistan dus we hoeven nergens te wachten en hoppen van het ene loketje naar het andere kantoortje. En anderhalf uur later staan we in Tajikistan. Omdat alles zo vlot gaat, rijden we door naar Khujand, de 2e stad van het land aan de Syr-Darya.
Hier trekken we binnen no-time met onze visa kaart geld uit de muur. Vreemde gewaarwording is het dat als je al een maand lang je kaarten niet meer gebruikt hebt, je even heel goed over je pincode moet nadenken. Nog gekker is het om daarna bij een tankstation diesel te kunnen tanken met een slang die uit een automaat komt en ook dit met je creditcard af te kunnen rekenen. We komen weer terug in de normale wereld lijkt het wel.
Maar ook een wondere wereld. De dag van ons vertrek (iets later dan gepland omdat ook Erik ziek, zwak en misselijk is geweest), staat in het teken van een bezoekje van de president. Overal is versiering, muziek, bewaking en eettentjes en zijn schoolkinderen opgedoft en uitgelaten. Met een vogelkooi betreden ze het park, waarnaast wij aan het kamperen zijn, en nemen ze plaats in de honderden stoeltjes die staan opgesteld. Ik stel me zo voor dat dit er voor ons net zo bijzonder uit zag als voor de gemiddelde toerist die onverwacht met Koningsdag in Amsterdam terechtkomt. Maar het bekijken is één, er weg komen is twee. De hele stad is extra beveiligd en voor de helft afgezet. Na wat rondrijden en tegen blokkades aan rijden, vinden we toch ergens een gaatje waar we door heen kunnen piepen.
Met het vertrek uit Khujand, laten we ook Alexander de Grote achter ons. Onderweg zijn we diverse plaatsen, kastelen, en ruïnes tegen gekomen waar hij vanuit Macedonie - 300 jaar voor Christus - naar toe is getrokken. Het overbruggen van die afstand en het ondertussen ook nog voeren van veldslagen in die tijd, klinkt mij echt als wonderbaarlijk.
We rijden via prachtige wegen naar de Fann Mountains. Hoe steiler de weg wordt, hoe mooier het uitzicht. Als ook het asfalt verdwenen is en het Iskanderkul meer zichtbaar wordt, is het perfecte plaatje compleet. Steile hellingen bedekt met sneeuw, een knalblauwe lucht en turquoise water zijn de ingrediënten voor een fantastische bushcamp plek. We weten een plaatsje te vinden tussen de helicopter stip en het buitenhuis van de president. Omdat het meer op 2200 meter hoogte ligt koelt het ook ineens lekker af. We besluiten zelfs een kampvuurtje te maken en het dekbed weer eens tevoorschijn te halen.
Inmiddels zijn we aangekomen in Dushanbe. En zijn we ons aan het voorbereiden op de Pamir Highway. Een snelweg (?) die ons langs bergtoppen van 7.500 meter gaat brengen. We doen de was, vullen onze voorraden aan, verzorgen onszelf extra goed, bezoeken wat restaurantjes, gaan morgen nog even met Memphis bij een mechanic langs voor een algehele preventieve check-up en doen research naar de stand van de weg en de actuele veiligheidssituatie. Voor zover dat mogelijk is om over dat laatste betrouwbare informatie over te krijgen. Voor wat betreft de weg naar de Pamirs was er de keuze tussen de noordelijke en de zuidelijke route. En die keuze is afgelopen week voor ons gemaakt doordat de brug op de noordelijke route is weggeslagen. En verder is er de komende dagen geen keuzestress want er zijn geen noemenswaardige plaatsen te bezoeken, koken zullen we zelf doen, kamperen doen we in het wild en verder wordt het 100% genieten van de Wakhanvallei op de grens met Afghanistan en in de uitlopers van de Himalaya.
-
04 Juni 2017 - 17:05
Viola:
Een woord: Wow -
04 Juni 2017 - 19:20
Leny:
Wat een belevenissen weer zeg. Geniet van de Pamir Highway! -
05 Juni 2017 - 11:18
Mariska:
Op internet even naar foto's van de Wakhanvallei gezocht. Ziet er gewéldig uit. Mooie tijd daar en goede reis weer! -
06 Juni 2017 - 22:24
Esmee:
Klinkt goed allemaal! Veel plezier! -
07 Juni 2017 - 20:16
Jeroen:
Ben na het lezen van de mooie verhalen erg benieuwd naar de bijbehorende fotos.
We wensen jullie een goed en veilig vervolg van de reis. -
09 Juni 2017 - 10:05
Riet En Gerda:
Hi Erik en Ellen! Wij Riet en Gerda, zijn weer in Nederland. Je weet wel....we stonden samen bij de Turkmeense grens. Met Wim in zijn eigen camper er bij. Klinkt goed, jullie verhalen! We gaan het volgen. Nog veel moois en plezier!
Ons blog: www.reizing-start.nl -
09 Juni 2017 - 10:07
Riet En Gerda:
Het is www.reizing-stars.nl (geen start)
-
09 Juni 2017 - 21:34
Nelleke:
Ha Erik en Ellen, Weer een bijzonder verslag, geniet van de Pamir Highway, wees voorzichtig. Heb zojuist eerst veel foto's hiervan gezien. Gezondheid en een veilige vervolg reis gewenst. -
11 Juni 2017 - 21:07
Gerrit En Diny.:
Hallo Erik en Ellen dit gaat weer heel heb ik gelezen. Een mooie en eenveillige reis en nog veel plezier gr pa en ma .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
