Van Malawi naar Nairobi

Omdat ons vorige bericht wat anders dan normaal was lopen we een beetje achter. Het laatste normale nieuws is uit Lilongwe in Malawi, dus daar pak ik de draad maar weer op.

Vanuit Lilongwe zijn we naar Nkhata Bay aan het meer gereden. Omdat de oever nogal rotsachtig en steil is konden we er geen geschikte kampeerplek vinden. Gelukkig konden we bij een lodge voor een zacht prijsje een hut met uitzicht over het meer betrekken. Helaas hadden we in en rond de hut nogal last van mieren. Deze beestjes vonden blijkbaar onze laptop een prima plek om hun kamp op te slaan. Toen we dit ontdekten hebben we zo goed en zo kwaad als het ging het apparaat schoongemaakt. Maar na het schoonmaken gaf de laptop geen kik meer. Balen! Vooral omdat we in Oost-Afrika zo nu en dan campsites met wifi verwachtten. Zonder computer hadden we wel volop tijd voor andere dingen zoals snorkelen. Dit was weer erg leuk tijdverdrijf.

Op de laatste avond van ons verblijf schoven we aan voor het grootse all you can eat barbeque buffet. Dat was erg lekker en er was ook genoeg vegetarisch voer voor Ellen. Maar toen we voor de 2e keer de gang naar het buffet gingen maken, bleek alles al op(geruimd) te zijn. Wat een teleurstelling. Het deed pijn in onze portemonee.

Daarna zijn we de bergen in gereden naar het Nyika plateau. Op deze plek hebben we gevierd dat we precies een jaar geleden getrouwd zijn. Net als vorig jaar was het weer lekker koud. Gelukkig was er voldoende brandhout voor handen om het kampvuur dag en nacht gaande te houden en de donkey ook. Wat een romantiek! Qua wildlife stelt het park niet zo heel veel voor. Hoewel er wel van alles voor komt moet je wel heel veel geluk hebben als je iets bijzonders wilt zien. Hoewel, we zagen er wel veel Roan antilope, een antilope die in veel andere parken als een zeldzaamheid wordt gezien.

Vanuit het park zijn we om het plateau heen naar Livingstonia gereden. Dit is een oude missiepost in de bergen, vanwaar je een prachtig uitzicht over het meer hebt. Vanuit het dorp loopt er een erg steile weg naar beneden die heel leuk was om te rijden. Nadat we aan het meer nog 1 keer overnacht hadden was het tijd om de grens naar Tanzania over te gaan.

In Mbeya, niet ver over de grens, kwamen we bij een zwitsers-lutherse missie terecht waar we op de parkeerplaats mochten kamperen. Ondanks het franse toilet was het een prima plekje om te staan. Zij brachten ons ook in contact met een goede workshop een dorp verderop waar de auto voor de beurt kon. Deze workshop was onverwacht heel erg goed, de beste die we op deze reis totnogtoe zijn tegengekomen. Nadat de auto verwend was hebben wij onszelf verwend met wat straatvoedsel. Helaas moest ik dat die avond bekopen met maagkramp en diarree. Nou is dat normaal al niet zo fijn, maar in combinatie met een frans toilet echt een behoorlijk probleem. Tot overmaat van ramp konden we 's nachts ook nog eens de tent niet uit vanwege een iets te fanatieke waakhond. Gelukkig konden we bij de missie nog een kamer met een zittoilet nemen. Dat maakte het allemaal iets eenvoudiger, maar het was geen fijne nacht. Ik zal er niet over in details treden, maar dat Ellen mij midden in de nacht liggend in de douchebak aantrof zegt waarschijnlijk genoeg. De rest bedenken jullie er zelf maar bij.

Gelukkig was ik een dag later opgeknapt en konden we richting Ruaha NP. In de Zuid-Afrikaanse reisbladen werd dit park enorm gehyped, dus wij waren best wel een beetje nieuwsgierig. Nu zijn de Tanzaniaanse parken voor buitenlanders met een buitenlandse auto zo duur dat wij ons maar 24 uur in dit park wilden veroorloven. Toch hebben we veel bijzondere dingen gezien. Ontelbare hippo's die midden overdag in de brandende zon doodleuk op het land aan het wandelen waren. En daarnaast ook nog eens een roedel van 5 african wild dogs en een groepje leeuwinnen met een welpje. Voor de foto's, zie het vorige bericht.

Omdat je als zuinige Nederlander toch wat moet, zijn we vervolgens doorgereden naar Mikumi NP. Daar loopt de hoofdweg van Mbeya naar Dar es Salaam midden door het park en zolang je maar op de hoofdweg blijft hoef je geen entree te betalen. Gratis gamedriven dus! We zijn dus mooi heen en terug en weer heen door het park gereden. Verrassend hoeveel wild je toch nog ziet zo dicht bij (en soms op) de doorgaande weg.

In Morogoro gingen we naar een computerdokter die de laptop miervrij mocht gaan maken. Onvoorstelbaar hoeveel beestjes daar ingekropen waren. De schoonmaakactie bleek niet voldoende te zijn om het apparaat weer aan de praat te krijgen. En toen de computerdokter begon over het vervangen van enkele onderdelen hebben we er maar de brui aan gegeven. We moeten het dus nu zonder laptop stellen. Jammer, maar na de 1e problemen in Marokko vinden we dat het oude beestje het eigenlijk nog lang heeft uitgehouden.

Toen was het weer tijd om richting de Indische Oceaan te rijden. Net ten noorden van Pangani parkeerden we de auto op Peponi beach. Een prima kampeerplek vanwaaruit ook nog eens snorkeltrips georganiseerd werden. Nadar we een dag aan de was hadden besteed zijn we met zo'n tripje meegegaan. Met een echte Dhow voeren we uit naar een ondiep rif waar we prima konden snorkelen. De andere snorkelaars waren niet van die volhouders, waardoor wij ruim als laatste weer aan boord gingen. Op een klein eilandje van alleen maar zand gingen we lunchen en konden we lekker in het warme water poedelen. Het tripje was zo leuk dat we het eigenlijk veel te kort vonden. Maar toe we weer veilig op het vaste land in de schaduw stonden bleek dat het tripje ook niet veel langer had moeten duren anders waren we lelijk verbrand. Die Afrikaanse zon, je went er ook nooit aan.

Op weg naar de Keniaanse grens kregen we onderweg onze 2e lekke band van deze reis. Twee lekke banden in meer dan 50000 kilometer valt natuurlijk nog mee. Maar de bandjes worden er niet beter op. We verwachten binnenkort wel wat meer oefening te krijgen in het verwisselen van banden. Bij de grens zelf gaf de immigratie ons om onverklaarbare reden een visum voor Kenia voor 25 USD pp. En dat terwijl we op 50 USD pp gerekend hadden. Meevaller! Bij de douane bleek dat we dan wel weer 40 USD aan roadtax kwijt waren. Hier hadden we dan weer niet op gerekend. Tegenvaller! You win some, you loose some.

Onze eerste stop in Kenia was gelijk een van de allerbeste kampeerplekken van het afgelopen jaar. Bij Twiga Lodge konden we kamperen op het strand. Wit zand, palmbomen, het complete plaatje. We roosterden gelijk een extra uitrustdag in. Tsjongejonge wat waren we daar aan toe.

In Mombasa werd het tijd om ons in de Keniaanse parken te gaan verdiepen. We wisten al dat ze er in Kenia een erg onhandig systeem met een of andere smartcard op na houden die je soms wel en soms niet kan gebruiken. Goede voorbereiding was dus noodzakelijk. Gelukkig had de Keniaanse overheid het ons erg gemakkelijk gemaakt. Naast het geouwehoer met die smartcard hadden ze ook per 1 januari de prijzen nog eens fors omhoog gegooid. Zelfs zo veel dat de parken in Kenia nu duurder blijken te zijn dan die in Tanzania. Dat leek ons een beetje teveel van het goede, dus de beslissing om dan maar helemaal geen parken in Kenia te bezoeken was dan ook snel genomen. Nog maar een paar extra dagen aan het strand dan maar om een nieuw plan te trekken.

Net boven Mombasa (wat overigens wel een leuke stad is) vonden we een hotel waar we ook konden kamperen. Hier was het Ellens beurt om een abonnement op de WC te nemen. Al rijdende langs de kust werd ons nieuwe plan voor Kenia dat we alleen plekken gingen bezoeken waar weinig of geen entree wordt geheven. Een bezoek aan de Gede ruines was het eerste resultaat van de plannenmakerij. En dat bleek gelijk een goede beslissing. Gede was ooit een welvarende Swahilistad die zo'n 300 jaar geleden verlaten is. Niemand weet precies waarom omdat Gede in geen enkel geschiedenisboekje voor komt. Een populaire theorie is dat de complete stadsbevolking ten prooi is gevallen aan langstrekkende kannibalen. Als dat niet bijzonder is!

Omdat we dus niet de parken in wilden, namen we de hoofdweg van Mombasa naar Nairobi die juist tussen de parken Tsavo East en Tsavo West door loopt. In Voi sliepen we bij de Red Elephant Lodge. Van deze lodge was een paar dagen daarvoor het halve dak ingestort vanwege zware regenval. Gelukkig was kamperen geen probleem. Ook met de bewaking zat het wel snor. Deze taak werd uitgevoerd door een viertal met pijl en boog bewapende Masai die in de loop van de avond 1 voor 1 persoonlijk met ons kennis kwamen maken. Welgemanierde jongens, die Masai.

Ons volgende uitstapje was een bezoek aan het stadje Wundanyi in de Taita Hills. Je raad het al, daar konden we gratis naar toe. Maar dat was niet de enige reden om er naartoe te gaan. Het stadje ligt prachtig in de heuvels (zeg maar bergen) en je zou er mooie hikes kunnen maken. Helaas liet Ellens stoelgang dit nog niet toe. Maar de rit er naartoe en onze korte wandeling in het stadje zelf waren zeker de moeite waard.

En toen op naar Nairobi. Deze grootste stad van Oost-Afrika is echt een metropool. Alles is er te koop en de atmosfeer is heel stads. We kamperen bij Jungle Junction dat erom bekend staat dat je er altijd wel andere overlanders tegenkomt. Gelijk de 1e avond ontmoeten wij Remco en Martine die een tijdje onderzoek hebben gedaan in Tanzania en nu op weg naar huis zijn. Zij blijken via Lake Turkana naar Ethiopie te willen rijden. Omdar wij ook graag naar Lake turkana willen besluiten we dit samen te gaan doen. Terwijl zij op visumjacht gaan, maken wij een uitstapje naar Lake Magadi, een zoutmeer met heel veel flamingo's. We slapen op een kampeerplek met geweldig uitzicht bij de prehistorische site Olorgasailie.

De volgende ochtend bezoeken we het museum en de opgravingen. Nu zijn we weer terug in Nairobi. Vanavond gaan we naar het bekende restaurant Carnivore waar ik onbeperkt (hopelijk dit keer echt) vlees kan eten. En ze schijnen er ook heerlijke vegetarische gerechten te hebben. Morgen gaan we richting Mount Kenia en zodra Remco en Martine klaar zijn met hun visumzaken gaan we richting Lake Turkana.

Voor alle zekerheid: ja, van daar uit gaan we echt weer richting het zuiden rijden. Nee, we blijven niet langer of korter in Afrika dan gepland en we gaan ons hier al helemaal niet vestigen. En over onze terugkomst willen we nog niet al te veel kwijt, omdat wij niet weten of we alle toeters en bellen op Schiphol wel aan kunnen.