De laatste loodjes

Na Erik z'n laatste bericht vanuit Pretoria, hebben we hier gelukkig weer een lodge gevonden met een goede computer en gratis internet dus eerst nog even een terugblik op de vorige weken.

Nadat we uit Maun vertrokken stond ons wildlife avontuur in Botswana voor de deur. Eerst naar Moremi GR. En wat viel het ons tegen. De wegen in het park waren bar slecht en we zagen niet al te veel wilde dieren. Maar misschien kwam dit door de slechte wegen... Na een poosje gereden te hebben stonden we ineens voor de eerste doorwading waar we eigenlijk liever niet door wilden. Onderweg maakte we kennis met een grote groep Duitse studenten Geografie die onder leiding van de professor een toer door Botswana maakten. Daar hebben we ons maar snel bij aangesloten zodat we elkaar in noodgevallen uit de penarie konden helpen. En dat was wel fijn want na de doorwading kwamen we aan bij First Bridge die er niet meer bleek te zijn. Ook Second Bridge bleek verdwenen te zijn en toen we het water over de motorkap zagen stromen, was voor ons de lol er af en zijn we lekker gaan braaien op de camping.

Maar we hadden onze nachten op Savuti nog voor de boeg. De wegen waren hier beter maar ook hier hebben we niet al te veel spectaculairs gezien. De wild dogs die over onze kampeerplaats renden hebben we helaas op 5 minuten gemist. Na de 1e avond boven op het dak van de auto doorgebracht te hebben, durfden we de 2e nacht met een groot kampvuur nog een uurtje na zonsondergang buiten te blijven zitten. Want van hier en daar wat geritsel in de bosjes en een olifant in het kamp zijn wij niet echt meer onder de indruk,

De laatste dagen in Botswana hebben we in Chobe langs de rivier doorgebracht wat wel weer heel mooi was. We hebben zelfs na bijna anderhalf jaar onze eerste honeybadger gezien.

Vanuit Botswana zijn we de grens overgegaan naar Zimbabwe. Natuurlijk niet voordat we veel eten en drinkwater hadden ingeslagen, en de auto hadden volgegooid met 200 liter diesel. Maanden geleden hadden we de Vicotria watervallen al vanuit Zambia bekeken, maar vanaf de Zimbabwaanse kant is het toch een stuk indrukwekkender. Want ondanks dat er nu minder water stroomde doordat we aan het einde van het droge seizoen zaten, werden we toch een stuk natter.

In Hwenge NP hadden we het idee dat we de enige toeristen waren. En het deed ons een beetje aan Centraal Afrika denken omdat hierdoor van alles en nog wat individueel te regelen is. Zo wilden wij niet op de camping slapen, maar bij een waterhole die we 's middags al gezien hadden en waar veel dieren zaten. En omdat het die avond volle maan was, leek ons dat wel wat. Nou, dat hebben we geweten. De zon was nog niet onder en de maan kwam al op en daar kwamen de eerste olifanten al aan om te drinken. Ze liepen af en aan en het was spectaculair om te zien. Zelfs vanuit onze tent konden wij alles bekijken.

Daarna zijn we door gegaan naar Matopos NP. Dit park staat niet echt bekend om het wildlife maar meer om de scenery. En inderdaad, het was er erg mooi. Zwemmen in het meer mocht niet ivm bilharzia, de WC deed het niet omdat de waterpomp stuk was, maar wat was het een mooie plek. Toen we de volgende ochtend 3 neushoorns zagen lopen, wisten we dat we niks mooiers tegen zouden komen en hebben we het park verlaten.

Zodoende kwamen we weer aan in Zuid Afrika en hebben we onszelf gelijk maar op een uitgebreide maaltijd bij de Spur getrakteerd. Vanuit het noorden zijn we doorgereden naar Pretoria waar we een nieuwe daktent gekocht hebben en de dieseltank hebben laten vervangen. Deze lekte inmiddels zo vaak en was al diverse keren gelast dus dat was geen overbodige luxe.

Wij waren helemaal klaar voor nog een paar dagen Kruger. Maar helaas, we waren nog geen 10 kilometer door de gate toen we een vreemd geluid onder de motorkap hoorden. Dus wij er uit; Erik onder de motorkap en ik op de loer voor leeuwen en luipaarden. Binnen no-time politie naast de auto dat we niet uit de auto mochten maar erin moesten blijven. Maar dat is best lastig als de auto niet meer rijdt dus uiteindelijk zijn we naar het main camp gesleept en konden we de laatste nog beschikbare hut krijgen.

Maar Zuid Afrika is Europa niet want de mechanics in het kamp hadden geen onderdelen! Zodoende zijn wij met een huurauto naar Nelspruit gereden om het onderdeel te bestellen. En natuurlijk de volgende dag weer op en neer naar Nelspruit om het onderdeel op te halen.... Een ritje dat ons op en neer 5 uur tijd kost. Gelukkig was aan het eind van de dag de auto wel weer gerepareerd en nu doet ie het als een zonnetje. Maar van game driven is niks meer terecht gekomen.

We zijn nog voor een paar dagen Swaziland ingegaan en daarna stond Lesotho op het programma. Erg mooi, hoog en koud. Via de Sanipas zijn we het land ingekomen. Deze pas ligt op 3500 meter hoogte en is uiteraard niet geasfalteerd. Grote keien, rotsen en stenen kwamen we onderweg tegen en dat in combinatie met scherpe haarspeldbochten en dramatische stijgingen. Maar de auto heeft het gered en wij zijn veilig boven gekomen. Boven op de pas hebben we onszelf getrakteerd op een mok warme chocolademelk want het was er ontzettend koud.

Via de Roof of Africa road zijn we Lesotho uitgereden en inmiddels zijn we weer in Zuid Afrika. Vandaag een super mooie hike in de Drakenberg gedaan en morgen alweer opweg naar Durban. Inderdaad even een paar dagen aan het strand, maar vanaf maandag wordt de verscheping in gang gezet. Daarna gaan we met de bus naar ons eindstation: Johannesburg.