Autoproblemen in Angola
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen en Erik
30 September 2008 | Angola, Benguela
Op 23 september, een week voordat ons visum zou aflopen, zijn we via een mooie route Angola in gereden. Jammer genoeg hebben hier niet de Fransen maar de Portugezen hier jaren lang gezeten en wij spreken net 2 woorden Portugees (bom dia en obrigado). Maar daar kom je natuurlijk niet zo ver mee.
Onze auto liet ons vanaf dag 1 in Angola al een beetje in de steek door ineens stil te vallen. Na wat gerommel onder de motorkap deed hij het na een tijdje wel weer. Maquela de Zomba, de 1e grote stad in het noorden van Angola, konden we niet meer bereiken en met behulp van de Landcruiser van het plaatselijke ziekenhuis zijn we hierheen gesleept. De plaatselijke mechanicien heeft Erik geholpen met het verwisselen van het oliefilter. Nadat we wat waren wezen drinken met die mannen kregen we ineens een rekening van 40 euro. Gelukkig kwam binnen 5 minuten de directeur van het ziekenhuis er aan en zonder blikken of blozen werd de rekening verscheurd, mochten we in zijn tuin camperen en kregen we 2 colaatjes aangeboden.
Die dag erna konden we een uurtje rijden en toen vielen we stil bij het dorpje Kibokolo. Gelukkig voor het huis van de dorps-chef en laat die nou net een zoon hebben die de burgeroorlog ontvlucht is en jaren in (oost) Duitsland heeft gewoond. En ook nog eens Engels spreekt.
Al met al hebben er verschillende mensen naar de auto gekeken, hebben we zelf van alles en nog wat geprobeerd en hebben we een paar dagen bij Alfonso en z´n ouders doorgebracht voordat we de reis naar Damba wilden ondernemen. Omdat we de auto niet vertrouwden, hadden we besloten Alfonso mee te nemen als tolk voor eventuele problemen onderweg. Dit betekende dat hij naast Erik voorin zat, en ik tussen onze bagage inlag.
En na een uur rijden vielen we die dag weer stil. Eerst kwam één van de ziekenhuis medewerkers met een Unimog langs die ons voor 100 USD wel wilde slepen. Dit vonden we wel veel geld dus we hoopten op een betere kans. En gelukkig kwam die na een half uur al langs; de ziekenhuis directeur met een mechanicien. Binnen 10 minuten was het probleem gelokaliseerd. De diesel vanuit de 2e extra tank loopt niet goed door naar de 1e tank. Zodoende kon er niet genoeg brandstof bij de motor komen.
Dit leek ons de juiste analyse. Snel wat diesel afgetapt van de Landcruiser en bij ons in de 1e tank gegooid en ja hoor, de motor liep weer als een zonnetje. Gezamenlijk zouden we naar Damba rijden. Omdat wij dit volgens Afikaanse maatstaven te langzaam doen, werd er onderweg van chauffeur gewisseld en kregen wij ineens een chauffeur voor onze auto die ons aan het eind van de dag in Uige afzette.
En na afscheid genomen te hebben van Alfonso, stonden we er ineens alleen voor en blijkt Angola lastig voor ons te zijn. Het is een schitterend land met een heel fijn klimaat. Ook de kustlijn is mooi maar op de een of de andere manier is het moeilijk om iets te vragen of te begrijpen.
We zijn op dit moment in Benguela en gaan van hieruit via de snelste weg naar Namibie. Over een dag of 3 hopen we hier te zijn. Het lastigste gedeelte van onze reis zit er dan op en dit is eigenlijk zonder al te grote problemen gegaan. We willen in Zuidelijk Afrika het tempo wat omlaag gooien en volop gaan genieten van al het natuurschoon en lekker eten en drinken. En hopelijk weer eens een keer een warme douche.
We hopen in dit gedeelte ook wat meer en betere internetverbindingen tegen te komen zodat we regelmatig jullie op de hoogte kunnen houden van onze avonturen. Maar alle berichtjes vanuit Nederland vinden wij ook super leuk om te lezen.
Onze auto liet ons vanaf dag 1 in Angola al een beetje in de steek door ineens stil te vallen. Na wat gerommel onder de motorkap deed hij het na een tijdje wel weer. Maquela de Zomba, de 1e grote stad in het noorden van Angola, konden we niet meer bereiken en met behulp van de Landcruiser van het plaatselijke ziekenhuis zijn we hierheen gesleept. De plaatselijke mechanicien heeft Erik geholpen met het verwisselen van het oliefilter. Nadat we wat waren wezen drinken met die mannen kregen we ineens een rekening van 40 euro. Gelukkig kwam binnen 5 minuten de directeur van het ziekenhuis er aan en zonder blikken of blozen werd de rekening verscheurd, mochten we in zijn tuin camperen en kregen we 2 colaatjes aangeboden.
Die dag erna konden we een uurtje rijden en toen vielen we stil bij het dorpje Kibokolo. Gelukkig voor het huis van de dorps-chef en laat die nou net een zoon hebben die de burgeroorlog ontvlucht is en jaren in (oost) Duitsland heeft gewoond. En ook nog eens Engels spreekt.
Al met al hebben er verschillende mensen naar de auto gekeken, hebben we zelf van alles en nog wat geprobeerd en hebben we een paar dagen bij Alfonso en z´n ouders doorgebracht voordat we de reis naar Damba wilden ondernemen. Omdat we de auto niet vertrouwden, hadden we besloten Alfonso mee te nemen als tolk voor eventuele problemen onderweg. Dit betekende dat hij naast Erik voorin zat, en ik tussen onze bagage inlag.
En na een uur rijden vielen we die dag weer stil. Eerst kwam één van de ziekenhuis medewerkers met een Unimog langs die ons voor 100 USD wel wilde slepen. Dit vonden we wel veel geld dus we hoopten op een betere kans. En gelukkig kwam die na een half uur al langs; de ziekenhuis directeur met een mechanicien. Binnen 10 minuten was het probleem gelokaliseerd. De diesel vanuit de 2e extra tank loopt niet goed door naar de 1e tank. Zodoende kon er niet genoeg brandstof bij de motor komen.
Dit leek ons de juiste analyse. Snel wat diesel afgetapt van de Landcruiser en bij ons in de 1e tank gegooid en ja hoor, de motor liep weer als een zonnetje. Gezamenlijk zouden we naar Damba rijden. Omdat wij dit volgens Afikaanse maatstaven te langzaam doen, werd er onderweg van chauffeur gewisseld en kregen wij ineens een chauffeur voor onze auto die ons aan het eind van de dag in Uige afzette.
En na afscheid genomen te hebben van Alfonso, stonden we er ineens alleen voor en blijkt Angola lastig voor ons te zijn. Het is een schitterend land met een heel fijn klimaat. Ook de kustlijn is mooi maar op de een of de andere manier is het moeilijk om iets te vragen of te begrijpen.
We zijn op dit moment in Benguela en gaan van hieruit via de snelste weg naar Namibie. Over een dag of 3 hopen we hier te zijn. Het lastigste gedeelte van onze reis zit er dan op en dit is eigenlijk zonder al te grote problemen gegaan. We willen in Zuidelijk Afrika het tempo wat omlaag gooien en volop gaan genieten van al het natuurschoon en lekker eten en drinken. En hopelijk weer eens een keer een warme douche.
We hopen in dit gedeelte ook wat meer en betere internetverbindingen tegen te komen zodat we regelmatig jullie op de hoogte kunnen houden van onze avonturen. Maar alle berichtjes vanuit Nederland vinden wij ook super leuk om te lezen.
-
30 September 2008 - 11:47
Ton Van Der Sanden:
Hallo Ellen en Erik,
Ik ben de vader van Brenda en Taco van www.droomreisafrika.nl
Jullie zijn al behoorlijk opgeschoten in een rap tempo naar het zuiden.
Inmiddels zitten Brenda en taco vermoedelijk ook op jullie zelfde breedtegraad zij zitten al in Namibie.
In de smalle strook tussen Angola en Botswana.
Zij komen via de oostkant en gaan ook naar het zuiden afzakken.
Het zou heel leuk zijn dat jullie elkaar daar ergens tegen zouden komen.
Het is daar natuurlijk uitgestrekt maar je weet maar nooit.
Zij zijn vermoedelijk te berijken op +44 7937 001 476.
Kijk maar wat je doet en nog heel veel plezier.
Groeten vanuit een herfstig nederland
Ton
tonymoteros@hotmail.com -
30 September 2008 - 18:01
Henk En Salima:
Mooie ,maar vooral prachtige reisverhalen, we genieten ervan, en blijven jullie volgen.
Groet van Henk en Salima
www.toyoman.waarbenjij.nu -
30 September 2008 - 19:02
Ton Van Der Sanden:
Dag Ellen en Erik.
Hier ben ik weer even.
Net een sms gehad en Brenda en Taco zitten in Nkwazi Lodge in Rudu en gaan morgen naar Grootfontein.
Daarna gaan ze rustig aan naar Epupa falls in het noordwesten.
Jullie wegen moeten elkaar kruisen dat kan niet missen.
Wil je even NL spreken probeer ze te bellen.
Succes
Ton -
30 September 2008 - 20:59
Leny En Bert:
Met spanning weer naar een bericht van jullie uitgekeken. Ondanks alle troubles gaan jullie toch lekker door richting Namibië. Het zou leuk zijn als we weer eens kunnen skypen!
Liefs en groetjes mama en papa -
01 Oktober 2008 - 16:30
Gerrit En Diny.:
Hallo Erik en Ellen.
gelukkig dat er mensen zijn die verstand van een auto hebben. en jullie zijn al behoorlijk opgeschoten naar het zuiden. geniet maar lekker van de natuur en een warme douche. groetjes pa en ma. -
08 Oktober 2008 - 08:43
Marina De Groot:
Wat leuk weer wat te lezen.. wat maken jullie toch een hoop mee
Fijn dat de auto weer gemaakt is.hoop dat ie het blijft doen en wens je nog een fijne reis verder
-
09 Oktober 2008 - 19:48
Jeroen:
Bijzondere verhalen weer. Helaas niet van die stoere foto's deze keer. Jullie liever dan ik... Gaan jullie niet naar de victoria-watervallen? Jullie zijn immers 'in de buurt' Raften op de zambezi...of hoe heet die rivier.... schijnt leuk te zijn?!
geniet ervan! Dat doen wij hier ook!
-
12 Oktober 2008 - 06:20
Ton:
Net een SMS ontvangen van dat ze op weg gaan met z'n vieren naar Swartbooidrift 2dagen 4x4.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
