Toeristisch Iran
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Ellen en Erik
12 Mei 2017 | Iran, Chāhak-e Ardakān
Vanaf de Kaspische zee trekken we de westelijke Alborz bergen in. In de Alamut vallei kamperen we bij een meertje. Er zit ook een gezin te picknicken. De uitnodiging om gezellig mee te doen slaan we beleefd af en we koken ons eigen potje. Als we in de ondergaande zon zitten uit te buiken, wordt het bij de buurtjes steeds gezelliger. De autoradio gaat aan en er wordt gedanst en gezongen op een paar goeie lokale krakers. Als het wat donkerder wordt verplaatsen ze de auto om de picknickplek met de koplampen te verlichten. En de gevarenlichten erbij aan voor het disco effect. Dolle boel dus. Eigenlijk wel jammer dat we niet op hun uitnodiging zijn ingegaan.
Als ze zijn vertrokken keert de rust terug op ons idyllische plekje. Althans, voor even. Uit de bergen beginnen al gauw een paar beesten naar elkaar te joelen. En het duurt niet lang of we zien een ook al een dier op het terrein rondscharrelen. Het is geen hond of kat en het lijkt ons ook geen wolf te zijn. Wat het wel is kunnen we in het donker niet vaststellen. Helemaal gerust zijn we er niet op en we gaan maar in de camper zitten.
Als we een paar uurtjes later net liggen te slapen word ik weer wakker van wat lawaai. Er blijkt een auto met zwaailichten naast ons te staan en er wordt wat op Memphis geklopt. We houden ons koest en na een paar minuten rijdt de auto weer weg. Ja, je maakt wat mee op een dag.
In Qom gaan we naar het heiligdom waar Fatima (niet de dochter van, maar de zus van imam Reza) ligt opgebaard. Het is voor de Iraniërs en andere sjiitische moslims een van de grootste heiligdommen. En groot is het zeker! Ellen mag er alleen in met een chador aan. Ook mogen we als niet-moslims niet naar het allerheiligste deel. Wel mogen we de gebouwen, toegangspoorten en de drie binnenplaatsen bekijken onder begeleiding van een gids. Het hele complex is rijkelijk gedecoreerd met gebeeldhouwd marmer, beschilderde en gemozaiekte tegels, goud en spiegels. Al met al erg indrukwekkend en door de uitleg van de gids steken we een hoop op van het sjiisme.
Vervolgens rijden we door naar Esfahan en komen we een beetje in het toeristencircuit terecht. De meeste toeristen in Iran doen Esfahan, Kashan, Shiraz, Persepolis en Yazd aan. En dat is ook zo ongeveer het rondje dat wij nu maken. We ontmoeten dus heel veel andere reizigers en dat is voor de afwisseling ook wel eens gezellig. En ook op de meer toeristische plekken zijn de Iraniërs nog niet door het toerisme bedorven. Ze blijven aardig, behulpzaam, spontaan en goudeerlijk. Bijna niemand probeert op een vervelende manier een slaatje uit de toeristen te slaan. Dat zie je in andere landen ook wel eens anders.
De genoemde steden zijn stuk voor stuk het bezoeken meer dan waard. We sightseeen langs de bekende highlights en leggen wandelend behoorlijke afstanden af. Tussen de steden in proberen we zoveel mogelijk kleinere attracties mee te pakken. Dat kunnen we gemakkelijk doen omdat we ons eigen vervoer bij ons hebben. Ook kamperen we vaak in het wild als we niet in een stad zijn. Door een kampeerplek te zoeken in de buurt van een bezienswaardigheid lukt het ons regelmatig om 's ochtends de eerste bezoekers te zijn. Tegen de tijd dat andere toeristen (die dergelijke zaken als een dagtripje vanuit één van de steden doen) arriveren, zijn wij alweer vertrokken.
Zo zien we een hoop en hebben we een mooie mix tussen de drukte en wat rustiger momenten. Dat ritme bevalt ons best en maakt Iran tot een prettig land om in te reizen.
Ook in Yazd is het druk met andere toeristen. We kamperen op de parkeerplaats van het Silk Road Hotel waar we voor de prijs van een ontbijtje mogen kamperen en gebruik kunnen maken van de douche en toilet in het hotel. De tweede avond staan we daar zelfs met drie campers tegelijk. Een stel Fransen waarvan alleen de man een beetje Engels praat en een stel Turken uit Izmir die helemaal geen woord over de grens praten. Blijkbaar hoeft dat ook niet omdat je in Iran prima met Turks terecht kunt. Om toch nog iets van een gesprek te voeren schakelen we de hulp van Google Translate in. Zo weten we elkaar een beetje duidelijk te maken wat de reisplannen zijn. Als ik probeer uit te leggen dat ons drinkwater, na een dag in de camper te hebben gestaan, zo warm is geworden dat je er wel thee van kunt maken, wordt er een beetje vaag gereageerd. De vrouw uit Izmir duikt de camper in en voor we het weten hebben we een bekertje heerlijke Turkse thee voor ons staan.
Op het moment dat ik dit schrijf hebben we net het toeristencirciut verlaten en staan we heerlijk in de woestijn te kamperen op een mooie plek vlakbij het Zoroastrische bedevaartsoort Chakchak. Met nog een dag of vijf in Iran voor de boeg, gaan we nu via een oase de woestijn doorsteken naar de bergen van de oostelijke Alborz. Daar zullen we de laatste dagen doorbrengen om zo precies op tijd bij de Turkmeense grens aan te komen.
Als ze zijn vertrokken keert de rust terug op ons idyllische plekje. Althans, voor even. Uit de bergen beginnen al gauw een paar beesten naar elkaar te joelen. En het duurt niet lang of we zien een ook al een dier op het terrein rondscharrelen. Het is geen hond of kat en het lijkt ons ook geen wolf te zijn. Wat het wel is kunnen we in het donker niet vaststellen. Helemaal gerust zijn we er niet op en we gaan maar in de camper zitten.
Als we een paar uurtjes later net liggen te slapen word ik weer wakker van wat lawaai. Er blijkt een auto met zwaailichten naast ons te staan en er wordt wat op Memphis geklopt. We houden ons koest en na een paar minuten rijdt de auto weer weg. Ja, je maakt wat mee op een dag.
In Qom gaan we naar het heiligdom waar Fatima (niet de dochter van, maar de zus van imam Reza) ligt opgebaard. Het is voor de Iraniërs en andere sjiitische moslims een van de grootste heiligdommen. En groot is het zeker! Ellen mag er alleen in met een chador aan. Ook mogen we als niet-moslims niet naar het allerheiligste deel. Wel mogen we de gebouwen, toegangspoorten en de drie binnenplaatsen bekijken onder begeleiding van een gids. Het hele complex is rijkelijk gedecoreerd met gebeeldhouwd marmer, beschilderde en gemozaiekte tegels, goud en spiegels. Al met al erg indrukwekkend en door de uitleg van de gids steken we een hoop op van het sjiisme.
Vervolgens rijden we door naar Esfahan en komen we een beetje in het toeristencircuit terecht. De meeste toeristen in Iran doen Esfahan, Kashan, Shiraz, Persepolis en Yazd aan. En dat is ook zo ongeveer het rondje dat wij nu maken. We ontmoeten dus heel veel andere reizigers en dat is voor de afwisseling ook wel eens gezellig. En ook op de meer toeristische plekken zijn de Iraniërs nog niet door het toerisme bedorven. Ze blijven aardig, behulpzaam, spontaan en goudeerlijk. Bijna niemand probeert op een vervelende manier een slaatje uit de toeristen te slaan. Dat zie je in andere landen ook wel eens anders.
De genoemde steden zijn stuk voor stuk het bezoeken meer dan waard. We sightseeen langs de bekende highlights en leggen wandelend behoorlijke afstanden af. Tussen de steden in proberen we zoveel mogelijk kleinere attracties mee te pakken. Dat kunnen we gemakkelijk doen omdat we ons eigen vervoer bij ons hebben. Ook kamperen we vaak in het wild als we niet in een stad zijn. Door een kampeerplek te zoeken in de buurt van een bezienswaardigheid lukt het ons regelmatig om 's ochtends de eerste bezoekers te zijn. Tegen de tijd dat andere toeristen (die dergelijke zaken als een dagtripje vanuit één van de steden doen) arriveren, zijn wij alweer vertrokken.
Zo zien we een hoop en hebben we een mooie mix tussen de drukte en wat rustiger momenten. Dat ritme bevalt ons best en maakt Iran tot een prettig land om in te reizen.
Ook in Yazd is het druk met andere toeristen. We kamperen op de parkeerplaats van het Silk Road Hotel waar we voor de prijs van een ontbijtje mogen kamperen en gebruik kunnen maken van de douche en toilet in het hotel. De tweede avond staan we daar zelfs met drie campers tegelijk. Een stel Fransen waarvan alleen de man een beetje Engels praat en een stel Turken uit Izmir die helemaal geen woord over de grens praten. Blijkbaar hoeft dat ook niet omdat je in Iran prima met Turks terecht kunt. Om toch nog iets van een gesprek te voeren schakelen we de hulp van Google Translate in. Zo weten we elkaar een beetje duidelijk te maken wat de reisplannen zijn. Als ik probeer uit te leggen dat ons drinkwater, na een dag in de camper te hebben gestaan, zo warm is geworden dat je er wel thee van kunt maken, wordt er een beetje vaag gereageerd. De vrouw uit Izmir duikt de camper in en voor we het weten hebben we een bekertje heerlijke Turkse thee voor ons staan.
Op het moment dat ik dit schrijf hebben we net het toeristencirciut verlaten en staan we heerlijk in de woestijn te kamperen op een mooie plek vlakbij het Zoroastrische bedevaartsoort Chakchak. Met nog een dag of vijf in Iran voor de boeg, gaan we nu via een oase de woestijn doorsteken naar de bergen van de oostelijke Alborz. Daar zullen we de laatste dagen doorbrengen om zo precies op tijd bij de Turkmeense grens aan te komen.
-
12 Mei 2017 - 20:06
Leny:
Mooie ervaringen in Iran. Ook wel spannend soms hoor als er midden in de nacht op je camper wordt geklopt. Al een beetje gewend aan de hitte?
Veilig vervolg voor de komende landen. Groetjes
-
14 Mei 2017 - 21:00
Jeroen:
Mooie verhalen! -
17 Mei 2017 - 19:08
Wim Pinnoo:
Hey Ellen & Erik,
Leuk te lezen en ben nu weer helemaal bij ...
Veel plezier en mss. moeten we ook eens naar Iran ... Het dromen ervan kan beginnen ;-)
Groetjes aan memphis van Dagobert & Hoegie!
We gaan picknicken in het Philips De Jong Park Eindhoven...
Bedankt voor de inspiratie "people of Iran"
Wim
-
18 Mei 2017 - 19:30
Carry Coppes:
Leuk om ook jullie te volgen. Via Gerda, Riet en Win zijn we op jullie site terecht gekomen. Wij vertrekken morgen voor een rondreis van 4 weken met onze camper naar Schotland. Kijk maar eens op carrycoppes.waarbenjij.nu
Groetjes Carry en Gerard
Nog heel veel reisplezier -
18 Mei 2017 - 19:30
Carry Coppes:
Leuk om ook jullie te volgen. Via Gerda, Riet en Win zijn we op jullie site terecht gekomen. Wij vertrekken morgen voor een rondreis van 4 weken met onze camper naar Schotland. Kijk maar eens op carrycoppes.waarbenjij.nu
Groetjes Carry en Gerard
Nog heel veel reisplezier -
18 Mei 2017 - 19:31
Carry Coppes:
Leuk om ook jullie te volgen. Via Gerda, Riet en Win zijn we op jullie site terecht gekomen. Wij vertrekken morgen voor een rondreis van 4 weken met onze camper naar Schotland. Kijk maar eens op carrycoppes.waarbenjij.nu
Groetjes Carry en Gerard
Nog heel veel reisplezier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
