Aardige mensen in Rwanda
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Ellen en Erik
11 Juni 2009 | Rwanda, Kigali
Een klein beetje teleurgesteld omdat onze tocht om Lake Kivu niet door ging gingen we naar Rwanda. Dan maar de Rwandese kant van het meer bekijken. En dit viel zeker niet tegen! De route langs het meer was echt heel erg mooi. Omdat de meeste huizen hier dakpannen hebben leek het soms alsof je ergens midden in de Italiaanse heuvels was. In Kibuye, waar we overnachtten, is het meer heel vreemd gevormd. Er zijn een aantal landtongen met daartussen diepe inhammen, zodat het daar wel leek alsof je in de Noorse fjorden was. Nou ben ik zelf nog nooit in Italie of Noorwegen geweest, maar zo stel ik me dat voor.
Toen we in Cyangugu aan de zuidkant van het meer aankwamen zagen we aan de andere kant van de grens Bukavu liggen. Daar hadden we dus graag via de Congolese kant van het meer naartoe willen rijden. De stad zag er van een afstandje mooi uit voor Afrikaanse begrippen. Toch hebben we geen spijt van onze keuze Rwanda in te gaan. We kunnen ons namelijk nauwelijks voorstellen dat we het rijden langs de Congolese kant mooier zou zijn geweest.
Via het laatste stuk bos van betekenis dat Rwanda nog rijk is reden we naar de universiteitsstad Butare (of Huye zoals het nu heet). Dit bleek een leuk plaatsje te zijn waar we ook nog eens bij een hotel op de parkeerplaats konden kamperen. Dat was erg fijn want we hadden al een week niet gekampeerd en dus ook niet meer zelf gekookt. We hadden nog groente uit Oeganda bij ons en die moesten nu toch echt een keertje op. Verder ontmoetten we er een hele hoop leuke en aardige mensen. Een groepje Amerikanen bood ons spontaan aan de douche in hun kamer te gebruiken. Of dit kwam omdat we een uur in de wind stonken weten we niet helemaal zeker. Hoe dan ook, aardig blijft het. Ook ontmoetten we nog een stel Nederlanders waar we een hele gezellige avond mee hadden.
Toen op naar Kigali. In Oeganda waren we in de buurt van Kisoro een Zuid-Afrikaans stel tegen gekomen, Lara en Andreas. Lara werkt voor de Zuid-Afrikaanse ambassade in Kigali en ze beweerden een groot huis te hebben waar wij meer dan welkom zouden zijn. Dat leek ons natuurlijk wel wat! Zodoende slapen we nu in de gastenkamer van een enorm huis. Eigen douche en WC en luxer dan enig hotel waar we tijdens onze reis zijn geweest. We werden met open armen ontvangen en moesten gelijk meedoen met de barbeque. Ongelofelijk hoe gastvrij sommige mensen zijn.
Maar het is niet altijd feest. Rwanda dankt zijn naamsbekendheid natuurlijk het meest aan de gebeurtenissen van 15 jaar geleden. Rwanda bezoeken zonder je te verdiepen in de genocide die daar heeft plaatsgevonden kan dan ook niet. Overal in het land vind je herdenkingsplaatsen. Soms kerken waar duizenden Tutsi's werden verzameld en afgeslacht, dan weer massagraven waar de lijken (maar soms ook levende mensen) in gedumpt werden. Wij bezochten het National Genocide Memorial, hier in Kigali. Het is eigenlijk een soort museum waar je heel veel opsteekt over wat er is gebeurd en hoe het is gekomen. Begrijpen kunnen wij het na ons bezoek nog steeds niet, maar we hebben wel een klein beetje een beeld gekregen van wat zich hier allemaal heeft afgespeeld. De foto's en de video beelden die we in het memorial zagen zijn soms ronduit beestachtig. Toen we na een uur of 3 het hele memorial van voor naar achter hadden bekeken, hadden we genoeg ellende gezien voor een jaar of 10 of 100. Heel indrukwekkend!
Van hier op naar Burundi. We kunnen aan de grens maar een visum voor 3 dagen krijgen en daar willen we het bij laten. Dat gaat dus een bliksembezoek worden.
Toen we in Cyangugu aan de zuidkant van het meer aankwamen zagen we aan de andere kant van de grens Bukavu liggen. Daar hadden we dus graag via de Congolese kant van het meer naartoe willen rijden. De stad zag er van een afstandje mooi uit voor Afrikaanse begrippen. Toch hebben we geen spijt van onze keuze Rwanda in te gaan. We kunnen ons namelijk nauwelijks voorstellen dat we het rijden langs de Congolese kant mooier zou zijn geweest.
Via het laatste stuk bos van betekenis dat Rwanda nog rijk is reden we naar de universiteitsstad Butare (of Huye zoals het nu heet). Dit bleek een leuk plaatsje te zijn waar we ook nog eens bij een hotel op de parkeerplaats konden kamperen. Dat was erg fijn want we hadden al een week niet gekampeerd en dus ook niet meer zelf gekookt. We hadden nog groente uit Oeganda bij ons en die moesten nu toch echt een keertje op. Verder ontmoetten we er een hele hoop leuke en aardige mensen. Een groepje Amerikanen bood ons spontaan aan de douche in hun kamer te gebruiken. Of dit kwam omdat we een uur in de wind stonken weten we niet helemaal zeker. Hoe dan ook, aardig blijft het. Ook ontmoetten we nog een stel Nederlanders waar we een hele gezellige avond mee hadden.
Toen op naar Kigali. In Oeganda waren we in de buurt van Kisoro een Zuid-Afrikaans stel tegen gekomen, Lara en Andreas. Lara werkt voor de Zuid-Afrikaanse ambassade in Kigali en ze beweerden een groot huis te hebben waar wij meer dan welkom zouden zijn. Dat leek ons natuurlijk wel wat! Zodoende slapen we nu in de gastenkamer van een enorm huis. Eigen douche en WC en luxer dan enig hotel waar we tijdens onze reis zijn geweest. We werden met open armen ontvangen en moesten gelijk meedoen met de barbeque. Ongelofelijk hoe gastvrij sommige mensen zijn.
Maar het is niet altijd feest. Rwanda dankt zijn naamsbekendheid natuurlijk het meest aan de gebeurtenissen van 15 jaar geleden. Rwanda bezoeken zonder je te verdiepen in de genocide die daar heeft plaatsgevonden kan dan ook niet. Overal in het land vind je herdenkingsplaatsen. Soms kerken waar duizenden Tutsi's werden verzameld en afgeslacht, dan weer massagraven waar de lijken (maar soms ook levende mensen) in gedumpt werden. Wij bezochten het National Genocide Memorial, hier in Kigali. Het is eigenlijk een soort museum waar je heel veel opsteekt over wat er is gebeurd en hoe het is gekomen. Begrijpen kunnen wij het na ons bezoek nog steeds niet, maar we hebben wel een klein beetje een beeld gekregen van wat zich hier allemaal heeft afgespeeld. De foto's en de video beelden die we in het memorial zagen zijn soms ronduit beestachtig. Toen we na een uur of 3 het hele memorial van voor naar achter hadden bekeken, hadden we genoeg ellende gezien voor een jaar of 10 of 100. Heel indrukwekkend!
Van hier op naar Burundi. We kunnen aan de grens maar een visum voor 3 dagen krijgen en daar willen we het bij laten. Dat gaat dus een bliksembezoek worden.
-
11 Juni 2009 - 10:30
Leny En Bert:
Op de foto van het afzien hebben jullie het wel zwaar te verduren zeg. Fijn dat jullie weer zo veel moois gezien hebben. Als je nadenkt wat er zich allemaal heeft afgespeeld in Rwanda wordt je daar idd niet vrolijk van. Hier alles goed. Gr. Leny en Bert -
11 Juni 2009 - 10:48
Jan Den Breejen:
Kan me wel een beeld vormen van wat jullie gezien hebben bij het Genocide Memorial. Maar gelukkig zien en beleven jullie heel veel mooie dingen. Blijf er maar van genieten. want over een aantal maanden staan jullie weer met je hakken in HOLLANDSE klei. -
12 Juni 2009 - 20:20
Jeroen:
goudhaantjes op de foto!
Niet echt gezellig geweest daar in Rwanda 15 jaar geleden... maar dat wisten we al. Gelukkig kunnen jullie nu weer veilig daar rondrijden! geniet er van!
groetjes uit Hardinxveld! -
14 Juni 2009 - 08:26
Neeltje:
Na een paar dagen zon, komt de regen met bakken uit de lucht in Nederland. Een goed moment om even terug te gaan naar Rwanda en jullie ervaringen te lezen.
Leuk om jullie ontmoet te hebben in Butare en geniet van jullie verdere reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
